بحرين نيز مانند ديگر بخشهاي جنوبي خليج پارس بخشي كهن از خاك ايران بود از اين روي زبان آنها پارسي و عربي است كه داراي شماري جزيرهي كوچك ميباشد. بحرين يكي از بزرگترين مراكز يافتن مرواريد است. درازاي اين جزيره 47 و پهناي آن 12 كيلومتر بوده و مركز آن شهر منامه است. اردشير پادشاه ساساني در روزگار نخستين صدهي سوم ترسايي به بحرين لشكركشي كرد و ساتيرون فرمانرواي بحرين را كه شورش كرده بود شكست داد و پسر خود شاپور را پادشاه بحرين كرد. با تاختن اعراب به ايران بحرين مدت زماني زير فرمان تازيان و سپس مغولان افتاد و تا آمدن پرتگاليها زير فرمان پادشاهان تيموري ماند. در سال 1622 ترسايي پرتگاليها بحرين را گرفتند و چهل سال در آنجا ماندند ولي سرانجام لشكريان نادر بحرين را پس گرفتند و تا زمان كريمخان زند در دست ايران ماند. پس از مرگ كريمخان در بحرين شورش شد و در اين زمان شيوخ بومي، بحرين را ميگرداندند زيرا دولت ايران سست و ناتوان شده بود. در سال 1820 دولت انگليس به بهانهي چالش و رويارويي با دزدان دريايي خليج پارس و همچنين به بهانهي اين كه فرمانروايان بحرين ايمني اين جزيره را به خطر انداختهاند، در كارهاي بحرين دست درازي كرده و شيوخ آنجا را وادار به بستن پيمان نامهي 1820 نمودند كه شيوخ بحرين را به پيروي از سياستهاي انگلستان ناگزير ميكرد تا اين كه رفته رفته در سال 1847 به گونهي رسمي و آشكار با بستن پيمان نامهاي ديگر بر آن شدند تا بحرين را از دست ايران بيرون بكشند كه به انگيزهي پافشاري ايرانيها، كار آنها بيفرجام ماند ولي سرانجام با اين كار با رفراندوم و خواست مردم بحرین انجام شد.
about : اطلاعات عمومی , اماکن ,